“Kapıyı açıp odaya adımımızı attığımızda o sakallı yaşlı insanların hepsi ayağa kalktılar. Sırayla bizlerle tokalaşarak “Hoş geldiniz.” dediler. Sonra bize oturmamız için yer gösterdiler. Gösterdikleri yere biz oturmadan, hepsi ayakta beklediler. İki öğretmen yan yana köşeye oturmuştuk. Kalp atışlarım değişmeye başlamıştı. Heyecanlanmıştım. Bu nasıl bir saygıydı? Hayatımda ilk defa birileri oturduğu yerden kalkıyor, bana yer gösteriyordu. Bunu yapanlar da rahmetli dedem emsalindeki insanlardı. Yaşı 18 olmadığı için “Kaza-i Rüşt Kararı” ile göreve başlayan Sedayi Altun’a ne büyük ilgi gösteriliyordu. Şaşkınlık içerisinde kalmıştım. Sohbet ediliyordu ve sorular sorulmaya başlanmıştı. Ben, başka bir sürüye yeni katılan koyun misali şaşkın şaşkın etrafı seyrediyor, gel gitler yaşıyordum. Yanımdaki öğretmen arkadaşımız belli ki daha önce buraya çok gelmiş. Hepsine isimleriyle sesleniyor, güzel muhabbet ediyor.”Meslekte 39. yılımı tamamlıyorum. Bu kitapta, bu süreç içeresinde yaşadıklarımın ve tanık olduklarımın bir kısmını bulacaksınız. Mesleğimin büyük bir bölümünü zorlu bir coğrafyada, zor şartlar altında geçirdim. O zorlukları yaşadım ve yaşayanları da gördüm. Sevinçli, hüzünlü ve duygusal anlara şahit oldum. Acılar paylaşıldıkça azalır, derler. Umarım bu kitap acıların ve üzüntülerin azalmasına sebep olur.Kitapta, eğitim-öğretim yolculuğu yapanlara biraz olsun ışık tutabileceğimi umuyorum. Bu mesleği kalbimle yapmaya gayret ettim. Umarım kalp atışlarımı sizler de duymak istersiniz.“Bu kitabı, okumayacaksınız. Yaşayacaksınız!”
