Çiçekli Hayatlar

“Buna da kader diyemezsin.” demişti siyah saçlarını sarıya boyayan orta yaşı geçkin kadın. Yüzde yüz haklıydı. O zamanlar; kaderin gücüne inanmayan, her şeyi kendi iradesiyle batıran deli fişek taylardık. Böyle olmanın pişmanlığını yüzlerce kez yaşadık. Fakat o zamanlar aklımız, bir avuç kurbağanın ayaklarındaydı ve nereye zıplarsa oraya doğu yol alıyorduk. Kader, sadece bir terimden ibaretti. İleriki zamanlarda bir terimden fazlası olduğunu görüp “Tanrı” denen olgunun ellerinde büyüyen bir çocuk olduğumu anlayacaktım. Fakat büyümek sizin de anlam vereceğiniz gibi tekerleğin yuvarlanması gibi olmuyor. Doğrudan arabaya çarpan kişinin, gövdesi zemine düşerken ki hisle başlıyor.  Kaderden bihaber yaşam amatörleri olarak, anlam arayışımıza atıldık. Nerden bilebilirdik bizler plan yaparken Allah’ın da bizler için planlar yaptığını.
Hikayemiz yükseliş ve çöküş hikayesidir. Sizi çekeceğim bu çukurda aşkın tatlılığını, ayrılığın acısını ve ölümün huzurunu bulacaksınız.