Gazze’de yaşanan katliamın yaralarını sarmak için başlatılan bir kampanyaya herkes beş, on, yirmi lira bağışlarken telefon almak için biriktirdiği kumbarasındaki 250 lirayı bağışlayan öğrencim Mehmet Ali’yi,
Yıllar önce eşini kaybetmiş, sonradan okuma yazma öğrenince sanki eşine tekrar kavuşmuş gibi olduğunu söyleyerek kitabın en iyi yoldaş olduğunu gösteren 67 yaşındaki teyzeyi,
Elinde çıkan siğil vesilesiyle hayatı değişen, İslam’la müşerref olan bir Alman kızın hikâyesini,
Muayene olduğu doktora eliyle başının bir noktasını göstererek “Doktorum, kafamın bu noktasına bastırınca şurada ağrı oluşuyor.” diyen öğretmene “Sen de oraya bastırma kardeşim!” diyen doktoru,
Sosyal dersinde dünyamızı anlatan öğretmenin “Aşağıdan küreyi al, gel.” deyince okulun yangın köşesindeki küreği alıp gelen öğrenciyi,
Sigara karşıtı özlü sözlerin altına yazılan “No Smoking” sözünü İngilizce bilmedikleri için ünlü bir kişi zanneden köylüleri,
Köye yeni gelen öğretmene “Öğrencilere 100’e kadar saymayı öğretsen yeterli hoca. Çünkü burada her hanenin 100’den fazla davarı yoktur.” diyen muhtarı,
Para kavramını bilmeyen iki kardeşe yirmi lira veren amcanın “Bunu paylaşın” dediğinde yirmi liralık banknotu ortadan ikiye yırttığında “Neden yırttınız parayı” dediğinde “Sen dedin ya, paylaşın parayı?” diyen kardeşleri,
Unutamadım…
