Sınırın sıfır noktasında
Veli ve öğrencileri bilgilendirme toplantıları kapsamında bir evi ziyaret ettik. Evin penceresinde duran çiçekler çok hoşuma gitti. Evin hanımına, çok güzel çiçeklerinin olduğunu söyledim. Tabi, birbirimizin dilinden anlamıyorduk. Çocuklar aramızdaki konuşmaların çevirisini yapıyordu. Evin hanımı, beni çok sevdiğini söyleyerek ısrarla çiçekleri bana hediye etmek istedi ama ben, “Çiçekler pencerede çok güzel duruyor, bu yüzden orada kalmalılar. Eğer çiçeklerle fotoğraf çekersem hediyemi almış sayılırım.” diye tebessüm ettim.
Dillerimizin farklı olması gönül bağı kurmamıza engel değil. Bu yörenin insanı evindeki tek çiçeği, size gözü kapalı hediye edebilir. Bu, muhteşem bir misafirperverlik. Doğu görevini bitirmeye az zaman kalmışken heybemde eşsiz anılar biriktirdim. Eğer tüm yokluklara rağmen bir yerlerde yüzünüze aydınlık bir kapı açılıyorsa bilin ki orada h^al^a umut var demektir.
